توسط شیوادین جووانویچ ، رئیس مجمع بلگراد برای جهانی برابر ، 29 مارس 2021
مجمع بلگراد برای جهانی برابر ، باشگاه ژنرال ها و دریاسالارهای صربستان و تعدادی دیگر از سازمان های غیرانتفاعی و غیرحزبی مستقل ، 24 مارس 1999 ، تاریخ آغاز تجاوزات نظامی ناتو از سال سال 2000 تا به امروز ، سازماندهی مراسم های بزرگداشت ، کنفرانس های داخلی و بین المللی ، گذاشتن اکلیل گل به یادبودهای قربانیان تجاوز ، انتشار کتاب ، انتشار بیانیه ها و یادآوری دوستان و شرکای کشور و خارج از کشور برای شرکت در این فعالیت ها . این بخش متمایزی از فعالیتهای کلی یادبود جامعه صربستان و اخیراً م institutionsسسات دولتی صربستان را نیز تشکیل می دهد. فعالیت های امسال باید مطابق با اقدامات انجام شده به دلیل همه گیری Covid-19 باشد.
اولین و مهمترین دلیل احساس وظیفه اخلاقی در قبال قربانیان انسانی ، نظامی ، پلیس و غیرنظامی است ، زیرا همه آنها قربانیان بی گناهی هستند که از سلاح های متجاوز خارجی در خاک کشور خود افتاده اند. این خودگرایی بین 3,500 تا 4,000 نفر انسان را به خود گرفت ، که بیش از 1,100 نفر آنها پرسنل نظامی و پلیس بودند ، در حالی که بقیه افراد غیرنظامی ، زنان و کودکان ، کارگران ، کارمندان پخش کننده تلویزیون عمومی ، مسافران در قطارها و اتوبوس ها ، آوارگان در حرکت. تعداد کشته شدگان پس از تجاوزات مسلحانه ، نخست از میان حدود 10,000 هزار زخمی ، سپس افرادی که در اثر بمب های خوشه ای پراکنده از بین رفتند و افرادی که در مقابل عواقب استفاده از موشک های پر از اورانیوم تخلیه شده و مسمومیت توسط آنها تسلیم شدند. گازهای مضر تولید شده در بمباران پالایشگاه ها و کارخانه های شیمیایی هنوز مشخص نشده اند. ما امروز همه آنها را به یاد داریم و بزرگترین ادای احترام می کنیم. ما اطمینان داریم که جوانان امروز و همه نسل های آینده نیز این قربانیان را به یاد می آورند ، زیرا این یادآوری وظیفه اخلاقی کل ملت و پیش شرط حفظ عزت و آینده صلح آمیز است.
دلیل دوم دفاع از حقیقت است ، و دیگر جایی برای جعل ، دروغ و نیرنگ با هدف ، کاهش و کاهش مسئولیت متجاوز با تلقیح قربانی ، باقی نمی ماند. به همین دلیل است که ما باید روشن کنیم که جنگ ناتو نه یک مداخله بود ، نه یک عملیات هوایی ، و نه "یک جنگ کوچک کوزوو" ، حتی یک بمب گذاری صرف ، بلکه در عوض یک تجاوز غیرقانونی بدون تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد ، آشکار نقض منشور سازمان ملل ، قانون نهایی سازمان امنیت و همکاری اروپا ، اصول اساسی حقوق بین الملل و از همه مهمتر ، نقض قانون بنیانگذار ناتو در سال 1949 و قوانین اساسی مربوط به کشورهای عضو این کشور. این اولین جنگ در خاک اروپا از زمان جنگ جهانی دوم بود که علیه کشوری مستقل و مستقل انجام شد و نه به ناتو و نه به هیچ یک از کشورهای عضو آن حمله نکرد و تهدید دیگری نکرد. بنابراین ، ناتو ضربه سنگینی به میراث جنگ جهانی دوم و توافقات انجام شده در تهران ، یالتا ، پوتسدام و هلسینکی وارد کرد. تجاوزات این کشور به صربستان (جمهوری فدرال یوگسلاوی) در سال 1999 اصول اساسی روابط بین الملل و سیستم امنیتی را که برای آن ده ها میلیون نفر کشته شدند ، تضعیف کرد. 24 مارس 1999 به عنوان نقطه عطفی در رابطه جهانی که نمادی از اوج سلطه تک قطبی ، آغاز سقوط و ظهور نظم جهانی چند قطبی است ، وارد تاریخ شد. یک بار هم شنیدیم که ناتو و قدرت پیشگام آن با حمله به یوگسلاوی می خواهند اعتبار بین المللی خود را حفظ کنند. آنچه در نتیجه حاصل شد دقیقاً برعکس بود.
متجاوز خواهان جنگ بود ، نه هیچ راه حل صلح آمیز و پایدار برای کوزوو و متوهیا ، حداقل برای محافظت از حقوق بشر یا جلوگیری از "فاجعه انسانی". این کشور می خواست جنگی برای توجیه وجود ناتو در دوران پس از جنگ سرد و اعتبارات هنگفت بودجه برای تسلیحات ، یعنی سود کلان برای مجتمع های نظامی و صنعتی باشد. ناتو می خواست یک جنگ را به نمایش بگذارد که در واقع اجرای دکترین گسترش به شرق ، مرزهای روسیه و همچنین ایجاد نمونه ای برای جهانی سازی مداخله گرایی مسلحانه بدون رعایت قوانین بین المللی و نقش شورای امنیت سازمان ملل را ایجاد کند. این پوشش برای استقرار نیروهای آمریکایی در شبه جزیره بالکان بود که به نوبه خود باعث ایجاد زنجیره ای از پایگاه جدید ایالات متحده از باند استیل در استان کوزوو و متوهیا به ده پایگاه دیگر از دریاهای سیاه تا بالتیک می شود. اروپا با پذیرفتن شركت در جنگ با خودش عمیقاً غرق شد. این واقعیت که اروپا هنوز هم نمی تواند بر روی خود ، منافع و هویت خود تمرکز کند ، در حالی که صربستان را تحت فشار قرار می دهد تا سرقت اجباری بخشی از قلمرو ایالت خود (کوزوو و متوهیا) را بپذیرد و با تجدید نظر در توافق نامه دیتون و ایجاد واحد واحد موافقت کند. بوسنی و هرزگوین ، تنها سندرم نگران کننده گذشته را نشان می دهد که اکنون استقلال ، وحدت و توسعه آن را تهدید می کند.
ثالثاً ، زیرا ما به شکست و گرایش برخی از رسانه ها از بخش به اصطلاح غیر دولتی و برخی از شخصیت های عمومی که تجاوزات ناتو را به گونه ای تفسیر می کنند که مسئولیت متجاوز را کاهش دهد ، موافقت نمی کنیم ، در حالی که پیشنهاد می کنیم صربستان ، به نام یک واقع گرایی ادعا شده و به خاطر "آینده ای بهتر" باید موضوع تهاجم را کنار بگذارد و "خود را از کوزوو و متوهیا" راحت کند به عنوان یک باری که پیشرفت او را خفه می کند. با این حال ، مسئولیت ناتو در برابر تجاوز و اتحاد با تروریست و جدایی طلب KLA به هیچ وجه نمی تواند کاهش یابد ، حداقل این است که می تواند به صربستان منتقل شود. این امر برای صربستان و مردم صربستان شرم آور خواهد بود و برای اروپا و آینده روابط جهانی بسیار مضر است. آینده هویت ، خودمختاری ، امنیت و همکاری اروپا بسیار وابسته به بررسی تجاوزات 1999 به یوگسلاوی است ، پذیرفتن این یک اشتباه تاریخی بود. در غیر این صورت به طور جدی مانع منافع خود خواهد شد.
صربستان گرچه به اروپا متعهد است ، با انصراف از کوزوو و Metohija ، بنیاد دولتی ، فرهنگی و معنوی وی ، نمی تواند هزینه برقراری وحدت آشفته اتحادیه اروپا و ناتو و / یا پیگیری اهداف ژئوپلیتیکی اعضای اصلی آنها را بپردازد. من اطمینان دارم که صربستان متعهد به یک راه حل صلح آمیز ، عادلانه و پایدار مطابق با اصول اساسی صلح ، امنیت و همکاری خواهد بود ، ضمن اینکه قانون اساسی وی و قطعنامه 1244 شورای امنیت سازمان ملل را رعایت خواهد کرد. بیشترین سهم بشریت به درک اینکه هیچ جنگ بشردوستانه یا جنگی برای محافظت از جمعیت وجود ندارد. "انقلاب های رنگی" و موشک های کروز به "صادرات" دموکراسی و حقوق بشر کمک نمی کنند بلکه بیشتر در خدمت منافع سلطه بر سرمایه های چند ملیتی لیبرال هستند. در مقابل هر آنچه سیاست زور و خود استثنایی اعلام شود ، تاریخ را نمی توان متوقف کرد و یا یک قطبی بودن را مجدداً تجسم بخشید.
چهارم ، ما به شدت نگران افزایش بی وقفه روابط جهانی ، مسابقه تسلیحاتی ، عدم گفتگو در بین قدرتهای پیشرو و تعمیق بی اعتمادی در میان ذینفعان اصلی روابط اروپا و جهانی هستیم. فرقه عمومی قدرت هسته ای و اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد به عنوان دشمن ، قصد ایجاد "ائتلاف های دموکراتیک" با هدف مقابله با "سیستم های استبدادی" ، رزمایش های نظامی در مقیاس گسترده از اقیانوس اطلس و بالتیک به هند و اقیانوس آرام را برای "مهار" "تأثیرات بدخیم" - نشانگر وخامت جدی روابط جهانی است و عواقب غیر قابل پیش بینی را به خطر می اندازد. همه اینها فقط به قدرتهای بزرگ مربوط نمی شود ، گرچه بیشتر به آنها وابسته است ، اما بر وضعیت و توسعه همه کشورهای جهان تأثیر منفی می گذارد ، از جمله موقعیت صربستان و سایر کشورهای کوچک و متوسط. همانطور که صلح غیرقابل تقسیم است ، خطرات صلح و امنیت نیز قابل خطر است. از این رو ما خواستار گفتگو در مورد بالاترین سطح اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل ، تنشهای آرامش بخش فوری ، توقف تعمیق بی اعتمادی ، احترام به برابری و مشارکت در حل چالشها و مشکلات اصلی بین المللی فوری هستیم ، مانند همه گیری Covid 19 ، تعمیق اقتصاد جهانی شکاف های اجتماعی ، گرم شدن آب و هوا ، مسابقه تسلیحاتی و بسیاری از درگیری های واقعی یا بالقوه.
پنجم ، زیرا ما نمی خواهیم شاهد تکرار درد و رنج ، قربانیان و ویرانی های ملت ما در طی و بعد از تجاوزات ناتو در سال 1999 ، در هر کجای دنیا باشیم. سرنوشت غم انگیز کودکان در بلگراد ، واروارین ، کوریشا ، کوسووسکا میتروویکا ، مورینو نباید تکرار شود.
