Από τον Joseph Essertier, World BEYOND War, Αύγουστος 18, 2020
Το Σάββατο, 8/8/2020, πολίτες της Ναγκόγια και ακτιβιστές της Ιαπωνίας για World BEYOND War συγκεντρώθηκαν για μια «Κηροπήγια Δράση» για τον εορτασμό του βομβαρδισμού των Χιροσίμα και του Ναγκασάκι το 1945 στις ΗΠΑ. Όλοι είπαν, υπήρχαν περίπου 40 άτομα που γεννήθηκαν την καλοκαιρινή ζέστη εκείνη την ημέρα, για να σταθούν σε μια γωνιά του δρόμου στο Sakae, την κεντρική εμπορική περιοχή της Ναγκόγια, στη μέση της κρίσης SARS-CoV-2, για να κάνουν μια πολιτική δήλωση σχετικά με μια αγριότητα που διαπράχθηκε τον Αύγουστο του 1945 και για το μέλλον του είδους μας Homo sapiens. Το κάναμε ως συνεισφορά του Ναγκόγια στο «Ειρηνικό Κύμα» που μετακινήθηκε σε όλο τον κόσμο μεταξύ 6 και 9 Αυγούστου. Ως μέρος του Ειρηνικού Κύματος, οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε εκατοντάδες πόλεις για να σταματήσουν και να προβληματιστούν για την παρούσα κατάσταση της ανθρωπότητας.
Με επικεφαλής τον Bully Nation Number One, αρκετές χώρες συνεχίζουν την παθολογική ανάπτυξη και την αποθήκευση ολοένα και πιο θανατηφόρων πυρηνικών βομβών, ακόμη και σήμερα, 75 χρόνια μετά τον Χάρι Σ. Τρούμαν έπεσε στην πραγματικότητα δύο από αυτές σε μεγάλες πόλεις της Ιαπωνίας. Ακολουθεί η σύντομη αναφορά μου για το τι κάναμε εκείνη τη μέρα.
Πρώτον, ευχαρίστησα τους ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν στη μέση της υψηλής θερμότητας και της υγρασίας, όταν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από το SARS-CoV-2. Λίγες μέρες πριν από τη δράση μας για το φως των κεριών ανακηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο Νομό Aichi, η οποία είναι μια επαρχία που περιλαμβάνει τη Nagoya, την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας. Ωστόσο, πολλοί από εμάς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εκμάθηση από τα προηγούμενα λάθη της ανθρωπότητας και η μείωση των πιθανοτήτων πυρηνικού πολέμου ήταν υψηλότερη προτεραιότητα από την αποφυγή μόλυνσης, και αποδεχθήκαμε τον κίνδυνο για τη δική μας υγεία.
Μετά την εισαγωγική μου ομιλία (βλ. Παρακάτω), σταματήσαμε για 1 λεπτό σιωπής για να θυμηθούμε εκείνους των οποίων οι ζωές μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της βίας του Τρούμαν στις 6 Αυγούστου στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου στο Ναγκασάκι, δηλαδή τις ζωές των hibakusha (Θύματα βομβών). Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε προσωπικά hibakusha ή όταν μιλήσατε σε ένα hibakusha, και να θυμάστε ακόμα τα πρόσωπά τους και τα κινούμενα λόγια τους.
Κάνοντας όλους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων περαστικών που σταμάτησαν να βλέπουν τι κάναμε και να ακούσουμε, να γνωρίζουν ότι η δράση μας σε αυτήν την καυτή, υγρή μέρα ήταν μέρος του Peace Wave ήταν μία από τις προτεραιότητές μας και χρησιμοποιήσαμε έναν φορητό ψηφιακό προβολέα για να δείξουμε βίντεο σε μια λευκή οθόνη που δημιουργήσαμε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που παρουσιάσαμε βίντεο σε ένα πεζοδρόμιο στη Ναγκόγια - ένας αποτελεσματικός τρόπος για να προσελκύσουμε την προσοχή των πεζών και των οδηγών.
Ένας συχνός συμμετέχων στις διαμαρτυρίες μας στο δρόμο, ή «κατατάξεις» όπως αναφέρονται στα Ιαπωνικά (δανείζεται την αγγλική λέξη), έπαιξε το φλάουτο του και βοήθησε να ρυθμίσει την επίσημη διάθεση που χρειαζόμασταν. Πώς καταλαβαίνει κανείς ή έχει νόημα για το κάψιμο των παιδιών σε κάρβουνο, το θέαμα ψυχών σαν τέρας που σκοντάφτει σε έναν δρόμο με δέρμα που κρέμεται από τα χέρια και τα χέρια τους ή τη μνήμη ενός ατόμου του οποίου η σκιά ήταν μόνιμα χαραγμένη σε σκυρόδεμα από το τυφλό φλας της βόμβας;
Κύριε Kambe, ο άνθρωπος που ευγενικά συμφώνησε να με αντικαταστήσει προσωρινά ως Συντονιστής της Ιαπωνίας για World BEYOND War, έπαιξε την κιθάρα του, ενώ μια γυναίκα τραγούδησε ένα τραγούδι για το σπίτι, θυμίζοντας τις εκατοντάδες χιλιάδες που έχασαν τα σπίτια τους ως αποτέλεσμα αυτών των δύο βομβών, για να μην αναφέρουμε τα εκατομμύρια που έμειναν άστεγα ως αποτέλεσμα του Πολέμου των 1931 ετών ( 45-XNUMX). Αυτό το ντουέτο συμβάλλει τακτικά σε συναυλίες εναντίον νέων βάσεων στην Οκινάουα. και καταπραΰνει, θεραπεύει και εμπνέει αρχάριους και έμπειρους ακτιβιστές, τραγουδώντας τραγούδια με μηνύματα διεθνούς αλληλεγγύης και αφοσίωση στην παγκόσμια ειρήνη.
Ο KONDO Makoto, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Gifu και λόγιος συνταγματικού δικαίου, μας είπε για την έννοια του άρθρου 9 στο Σύνταγμα της Ιαπωνίας. Σημείωσε ότι το «ειρηνευτικό σύνταγμα» της Ιαπωνίας ήταν εν μέρει αποτέλεσμα των βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και προειδοποίησε ότι την επόμενη φορά που η ανθρωπότητα θα συμμετάσχει σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, θα μπορούσε να σημαίνει την πραγματική εξαφάνιση των ειδών μας.
Ο ποιητής ISAMU (του οποίου το όνομα γράφεται πάντα σε όλα τα κεφαλαία) απαγγέλλει ένα αντιπολεμικό ποίημα που έγραψε. Έχει τίτλο "Origami: Προσεύχεται για ειρήνη" (Origami: Heiwa wo inotte). Δεν θα προσπαθήσω να το μεταφράσω, αλλά ξεκινά με μια αίσθηση θυμού και απογοήτευσης: «Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί κάνουν κάτι τέτοιο; Γιατί κατασκευάζουν πυραύλους; Γιατί εκτοξεύουν πυραύλους; " Υποδηλώνει ότι ξοδεύουμε το χρόνο και την ενέργειά μας διασκεδάζοντας αντί να επιτελούμε ο ένας στον άλλο. Απαιτεί να σκεφτούμε. Και τελειώνει ρωτώντας πόσο πιο διασκεδαστικό θα ήταν αν ξοδεύαμε όλα αυτά τα χρήματα δεμένα σε προϋπολογισμούς όπλων για φαγητό και αν όλοι κάθονταν και απολάμβαναν μαζί γεύματα. Με τη νέα εικόνα ενός παιδιού, αυτό το εντυπωσιακό ποίημα, ένιωσα, ανοίγει τα μάτια μας στην προφανή ηλιθιότητα του πολέμου εν γένει και ιδιαίτερα των πυρηνικών.
Ο κ. Κάμπε τραγούδησε ένα τραγούδι που απορρίπτει πλήρως τον πόλεμο. Ένα από τα βασικά του μηνύματα είναι ότι ανεξάρτητα από το τι μας λένε, δεν θα συμμετάσχουμε στην αιματοχυσία. Η κα Nimura βρίσκεται στο παρασκήνιο με το μαύρο πουκάμισο κρατώντας ένα χειροποίητο οριγκάμι χάρτινος γερανός. Οι χάρτινοι γερανοί χρησιμοποιούνται συχνά για να θυμούνται τους βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και αποτελούν έκκληση για όλους μας να εργαστούμε επιμελώς για την ειρήνη σε ό, τι κι αν είμαστε ικανοί. Κατά την άποψή μου, ως πολίτες του ένοχου του δράστη, εμείς οι Αμερικανοί πάνω απ 'όλα πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτούς τους γερανούς χαρτιού και να λάβουμε υπόψη αυτό το αίτημα για να κάνουμε μια ειλικρινή προσπάθεια, ώστε να μπορούμε να θεραπεύσουμε τις πληγές που προκαλούνται από τους πολέμους της κυβέρνησής μας και να οικοδομήσουμε ασφάλεια για τις μελλοντικές γενιές . Παρόλο που η κα Nimura δεν μίλησε αυτή την ημέρα, μοιράστηκε γενναιόδωρα τον χρόνο, την ενέργεια, τις ιδέες και τη δημιουργικότητά της μαζί μας. Για άλλη μια φορά, συγκινήθηκα από την ειλικρινή αφοσίωσή της στην αιτία της ειρήνης και από τη βαθιά κατανόησή της για το έργο ενός διοργανωτή, δηλαδή, πώς πραγματικά πηγαίνει κανείς για την οικοδόμηση της ειρήνης.
Κα Minemura, εκπρόσωπος της Κεφάλαιο Aichi του Gensuikyo, μας μίλησε. Όπως είπε, ήταν η πρώτη της φορά που συμμετείχε σε εκδήλωση Candlelight Action που διοργάνωσε η Ιαπωνία για ένα World BEYOND War. Είπε ότι ήταν ευτυχής που βίωσε αυτή τη ζεστή συγκέντρωση και αισθάνθηκε το πάθος μας. Ο Gensuikyo εργάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Εξήγησε τη σημασία του Ειρηνικού Κύματος κατά των πυρηνικών και για την ειρήνη, και ότι αυτές οι δύο βόμβες το 1945 επιδείνωσαν τη φτώχεια και τις διακρίσεις μεταξύ αμέτρητων ανθρώπων σε αυτές τις δύο πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, και προκάλεσε προβλήματα στους απογόνους του hibakusha.
Εκείνη την ημέρα, λόγω ανησυχίας για την υγεία και την ασφάλεια των συμμετεχόντων, η συγκέντρωσή μας ήταν σχετικά σύντομη, αλλά θα ήθελα να προσθέσω εδώ ότι δεκάδες χιλιάδες Κορεάτες σκοτώθηκαν επίσης, και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν άνθρωποι υποφέρει ακόμη και τώρα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα σήμερα, όπως και στην Ιαπωνία. Στην πραγματικότητα, μπορεί να υποφέρουν περισσότερο, καθώς ο μνημόσυνος του τι συνέβη στους Κορεάτες στις δύο πόλεις καθυστέρησε για χρόνια και δεκαετίες. Και Gensuikyo έχει αναγνώρισαν τους Κορεάτες, οι οποίοι ήταν θύματα αμερικανικής και ιαπωνικής βίας. Εκμεταλλεύτηκαν από την αποικιοκρατία και πληγώθηκαν από τη βία της αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας.
Σε μια καυτή ημέρα του Αυγούστου 2019 σε ένα αμφιθέατρο στο Ναγκασάκι, για παράδειγμα, ένας Κορεάτης hibakusha έδωσε μια συγκινητική, γεμάτη δάκρυ ομιλία μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό ήταν μετά από πρόσκληση του Gensuikyo, όπως το καταλαβαίνω. Ήμουν εκεί στην τεράστια αίθουσα στο Ναγκασάκι, και συγκινήθηκα από την ομιλία του, καθώς έδωσε παραδείγματα για το πόσοι Κορεάτες που επέστρεψαν στην πατρίδα τους έπρεπε να υποφέρουν σιωπηλά και μας είπε για το τι σήμαινε για τους ανθρώπους, για αρκετές δεκαετίες , για να μην λάβουν επίσημη αναγνώριση ή υποστήριξη από την κυβέρνησή τους ή από την κυβέρνηση της Ιαπωνίας. Οι πληγές ήταν ακόμα πολύ φρέσκες γι 'αυτόν εκείνη την ημέρα, 74 χρόνια μετά την πτώση των Βομβών σε αυτές τις ιαπωνικές πόλεις, τον πληγώνουν και σκότωσαν άλλους Κορεάτες, σύμμαχοι των ΗΠΑ εκείνη τη στιγμή. Πολλοί Κορεάτες μεταφέρθηκαν στην Ιαπωνία ως καταναγκαστικοί εργάτες και τα απομεινάρια τους εξακολουθούν να επαναπατρίζονται. (Για παράδειγμα, υπάρχει ένα σύντομο, κινούμενο βίντεο που περιλαμβάνεται σε αυτό άρθρο στο περιοδικό Asia-Pacific: Japan Focus).
Στο τέλος αυτής της εκδήλωσης που διήρκεσε λίγο λιγότερο από μία ώρα, ο κ. Kambe μας οδήγησε στο τραγούδι «Θα ξεπεράσουμε». Ο καθένας κτύπησε το κερί που κρατούσαν στον αέρα από τη μία πλευρά στην άλλη στον ρυθμό της μουσικής. Παρόλο που η καρδιά μου ήταν βαριά στην αρχή της εκδήλωσης, ήταν ενθαρρυντικό να βλέπω τόσους πολλούς ανθρώπους, ακόμη και μερικούς περαστικούς που σταμάτησαν στην αρχή, και παρακολούθησαν και άκουγαν και συμμετείχαν, αφιερώνοντας ενεργά χρόνο από την πολυάσχολη ζωή τους σε μια καυτή μέρα ένα αγχωτικό καλοκαίρι, να θυμόμαστε τι συνέβη και να σκεφτούμε την ανάγκη κατάργησης των πυρηνικών όπλων και ήταν.
Παρακάτω ακολουθεί η ομιλία που αρχικά ήθελα να δώσω –την πραγματική ημέρα το συντόμευσα προς το συμφέρον του χρόνου– με την αρχική ιαπωνική και την αγγλική μου «μετάφραση». (Και η αγγλική μετάφραση είναι από παλαιότερο προσχέδιο, οπότε είναι λίγο διαφορετική από την ιαπωνική ομιλία).
Ο Joseph Essertier με την ευκαιρία της 75ης επετείου του βομβαρδισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, 8 Αυγούστου 2020, Sakae, Nagoya City, Ιαπωνία
哲学 者 と 反 戦 活動家 の バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル は, 1959 年 に 核 軍 縮 キ ャ ン ペ ー ン (CND) の 演説 を 行 っ た 時 に, 次 の よ う に 述 べ て い ま す 「忘 れ な い で く だ さ い:. 戦 争 の 習慣 を 止 め る こ と が で き な い 限 り, 科学 者 と 技術 者 は ど ん ど ん 酷 い テ ク ノ ロ ジ ー を 発 明 し 続 け ま す. 生物 兵器 戦 争, 化学 兵器 戦 争, 現在 の も の よ り も 破 壊 力 の あ る 水 爆 を 開 発 す る こ と に な る で し ょ う. こ の 人間 の 相互 破 壊 性 (殺 し 合 癖） を 終了 さ せ る 方法 な 見 つ け ら れ な い 限 り 、 人類 の 未来 に は 、 と ん ど 希望 は あ り ま せ ん が 々 ん ん ん ん ん せ ん ん ん ん ん ん ん せ ん ん せ ん ん ん ん ん ん せ せ ん ん
こ の 日 私 た ち は 、 米 軍 が 長崎 年前 に 広 島 と 長崎 で 日本人 、 韓国 人 、 そ の 他 人 々 に 対 し て 行 っ た 残虐 行為 ち 一 一 一 一 一 一 一 、 、 出 、 出 出 出 、 出 出 出 、 出 出 、 出 、 、 、 出 、 出 、は こ う う の を 「キ ャ ン ド ク ラ イ ト ・ ア ク シ ョ ン」 と 呼 ん で い ま。 こ れ は 、 ６ 日 か ら ９ の 「わ わ わ わ わ 行 わ わ に わ に に わ 行 に に 行 に に に に に に 行 行 に に
キ ャ ン ル は 死者 を 偲 ぶ た わ れ ま す 使 わ れ ま す が 、 私 た ち が 手 に し て い こ こ キ ャ ン ド ル は の で よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ よ っ よ っ っ っ よ っ っ っ た っ っ 数十 万人 の の 中 の 炎 は 、 原 爆 社会 た ち の 未来 の 社会 改革 運動 、 彼 ら の 未来 の 仕事 社会 へ の 貢献 、 未来 の 愛 、 様 々 な 美 し い 未来 の 含 含 い 含 含 含 含 い い い い い い い い. ア メ リ カ 人, 特 に ハ リ ー · S · ト ル ー マ ン 大 統領 は, 恐 ろ し い ほ ど 非人道 的 で 不必要 な 方法 で, 彼 ら の 人生 を 終 わ ら せ て し ま っ た の で す か ら, 彼 ら は そ の 未来 の 幸 せ を 味 わ う こ と は で き な く な っ たで し ょ う。
ま た 、 き 残 っ た 何 百万 人 も 特 日本人 や 朝鮮 人 、 特 に 被 爆 者 の 命 も 忘 れ て な り ま せ ん。 被 爆 者 に こ 、 た た た た た 私 た た 少 た 少 少 た 私 少 少 私 少 少 少 少 少 少 私 私 少 少、 い ま す。 そ し て 、 2020 年 の 今日 、 彼 ら は PTSD に よ る 精神 的 苦痛 を 受 け て た に 違 い な い こ と を 私 た 失 け け け 爆 爆 爆 け 爆 爆 爆 爆 爆 爆 被 爆 け 爆 爆 っ 爆 け っ け け 爆 て け け万人 も の 日本人 や 韓国 人 も い ま し た。
な ぜ ア メ リ カ 人 は こ ん な こ と を し た の か? ど う し て こ ん な こ と に な っ て し ま っ た の か? そ し て 最 も 重要 な こ と は, こ の 恐 ろ し い 暴力 か ら ど の よ う に 学 び, 再 び 起 こ ら な い よ う に を 防 ぎ, 世界 初 め て の 核 戦 争 を防 ぐ た め は は ど う す れ ょ う か。 で し ょ う か。 こ れ ら は 、 平和 を 愛 る 私 た ち が 直面 し て い る 重要 な 問題 の い く つ か か で す
ホ モ · サ ピ エ ン ス が 集 団 自決 す る 可能性 は, 「終末 時 計」 を 設定 し た 科学 者 に よ れ ば, こ れ ま で 以上 に 高 く な っ て い ま す. そ れ は 我 々 が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 端 に 立 っ て い る よ う な も の で す が,下 の 水 川 の 代 代 わ り 、 川 を 見 て 火 の す。 そ う い ま す。 そ う 、 上 の 地獄 で す。 恐 ろ し い で は を を を 顔 顔 顔 を を ん ん ん ん 顔 ん 顔 ん ん 顔 ん ん ん ん ん ん 顔 んで は あ り ま せ ん ね. 彼 ら は, 私 た ち が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 日 の 川 に 落 ち よ う と し て い る こ と を 無視 し た が っ て い ま す. し か し, 今日 こ こ で 立 っ て い る 私 た ち は, 目 を 背 け ま せ ん. 私 た ち は そ の火 を 見 て 、 考 え て い ま す。
こ れ ら キ ャ ン ド ル は 、 今日 、 私 に と っ て 、 人類 が 核 の ホ ロ コ ー ス で 燃 え て し ま う 、 そ う い っ た イ メ ー ジ を を を を を を を を メ を を メ を を
残念 な が ら, ゴ ル バ チ ョ フ の よ う な 責任 を 持 っ て い る 人 は, エ リ ー ト 政治家 の 間 で は 稀 な 存在 で す. 今日, 私 と 一 緒 に こ こ に 立 っ て い る 皆 さ ん の ほ と ん ど は, す で に こ の こ と を 知 っ て い ま す.な ぜ な ら, 皆 さ ん は 安 倍 政 権 下 で, ア メ リ カ 人 殺 し 屋 の 次 の 発 射 台 で あ る 辺 野 古 新 基地 建設 を 阻止 す る た め に 頑 張 っ て き た か ら で す. 私 た ち ホ モ サ ピ エ ン ス の 種 が 生 き 残 り, 我 々 の 子孫 が ノ ビ ノ ビ す る, ま と もな 未来 を 手 に 入 れ る 唯一 の 方法 は, 私 た ち 民衆 が 立 ち 上 が っ て 狂 気 を 止 め る こ と だ と い う こ と を, こ こ で 立 っ て い ら っ し ゃ る 皆 さ ま も 知 っ て い る と 思 い ま す. 特 に, 安 倍 総 理 の よ う な 狂 っ た 人 々 , 特 に 戦 争 へ と 私 た ち を 突 き 動 か し 続 け る オ バ マ や ト ラ ン プ の よ う な 人 々 の 暴力 を 止 め な け れ ば な り ま せ ん. 言 い 換 え れ ば, 私 た ち は 民主主義 (民衆 の 力) を 必要 と し て い る の で す.
こ れ ら の キ ャ ン ド ル は ま た, 韓国 の 「ろ う そ く 革命」 の よ う な 革命 の 可能性 を 思 い 出 さ せ て く れ ま す. し か し, 私 た ち ワ ー ル ド · ビ ヨ ン ド · ウ ォ ー は, 一 国 で の 革命 で は な く, バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル が言 っ た よ う に, 戦 争 の 習慣 を 止 め る と い う 一 つ の 目標 を 目 指 し た 世界 的 な 革命 を 考 え て い ま す. そ れ は 不可能 に 聞 こ え る か も し れ ま せ ん が, ジ ョ ン · レ ノ ン が 歌 っ た よ う に, 「私 は 夢想家 だ と 言 わ れ て も 、 私 だ け で は な い と 答 え ま す 」。
は た ち は 75 年前 の 8 月 6 日 と た こ と を っ た こ と い ま れ て 我 々 は 太平洋 戦 争 を 忘 れ て い せ の の （の の の だ し の し し し し し し し し し し し し し し し し し し し し戦 争） も れ て い ま せ ん 今 、 人生 の は 今 、 人生 人生 中 か ら 一 分 間 の 沈 黙 の 時間 を と 、 被 爆 者 が し を て 思 思 思 思 思 を 思 を を を を 語 語 語 語 を を 語 を 語 語 語 を を を を を を中 で 誓 い を 立 て よ う で は あ り ま せ ん か。
As Ο Bertrand Russell είπε το 1959 των Εκστρατεία για τον πυρηνικό αφοπλισμό (CND)«Πρέπει να θυμάστε ότι αν δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη συνήθεια του πολέμου, η επιστημονική ικανότητα θα συνεχίσει να επινοεί χειρότερα και χειρότερα πράγματα. Θα έχετε βακτηριολογικό πόλεμο, χημικό πόλεμο, θα έχετε H-βόμβες πιο καταστροφικές από αυτές που έχουμε τώρα. Και υπάρχει πολύ λίγη ελπίδα, πολύ λίγη ελπίδα, για το μέλλον της ανθρώπινης φυλής, εκτός εάν καταφέρουμε να βρούμε κάποιο τρόπο να τερματίσουμε αυτήν την αμοιβαία καταστροφικότητα… Χρειαζόμαστε νέους τρόπους σκέψης και νέους τρόπους συναισθήματος. "
Εκείνη την ημέρα, στις 8 Αυγούστου, είμαστε εδώ μαζί για να θυμηθούμε τη σκληρότητα που διέπραξε ο στρατός των ΗΠΑ εναντίον Ιαπωνών, Κορεάτων και άλλων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι πριν από 75 χρόνια. Αποκαλούμε τη δράση μας σήμερα «δράση για το φως των κεριών». Είναι μέρος ενός «Κύματος Ειρήνης» που ρέει σε όλο τον κόσμο μεταξύ του 6ου και του 9ου.
Τα κεριά χρησιμοποιούνται συχνά για να θυμούνται τους νεκρούς και αυτά τα κεριά που κρατάμε στα χέρια μας συμβολίζουν τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που εξαφανίστηκαν με δύο μόνο βόμβες! Οι φλεγόμενες φλόγες στις καρδιές αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων - φανταστείτε 10 γήπεδα μπέιζμπολ γεμάτα ανθρώπους - πρέπει να περιλάμβαναν τις μελλοντικές εκστρατείες κοινωνικής δικαιοσύνης, το μελλοντικό έργο και τις συνεισφορές στην κοινωνία, τη μελλοντική αγάπη που θα εξέφραζαν και διάφορα όμορφα μελλοντικά σχέδια. Ποτέ δεν θα γευτούσαν καμία από αυτές τη μελλοντική ευτυχία, επειδή οι Αμερικανοί, ιδίως ο Πρόεδρος Χάρι Σ. Τρούμαν, έβαλαν τέλος στη ζωή τους, με τρομακτικό και απάνθρωπο και παράλογο τρόπο.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε τις ζωές εκατομμυρίων Ιαπωνών και Κορεάτων που επέζησαν, ειδικά του hibakusha. Εμείς που έχουμε μελετήσει λίγο για το hibakusha να γνωρίζετε ότι πολλοί από αυτούς υπέφεραν από κακή υγεία. Και σήμερα το 2020, γνωρίζουμε ότι πρέπει να έχουν υποστεί διανοητική δυσφορία από PTSD. Πέρα από το hibakusha, υπήρχαν τα εκατομμύρια Ιάπωνες και Κορεάτες που έχασαν πολύτιμη οικογένεια και φίλους.
Γιατί οι Αμερικανοί το έκαναν αυτό; Πως εγινε αυτο? Και το πιο σημαντικό, πώς μπορούμε να μάθουμε από αυτή τη φρικτή βία, να την αποτρέψουμε να ξανασυμβεί και να αποτρέψουμε τον πρώτο πυρηνικό πόλεμο στον κόσμο; Αυτά είναι μερικά από τα σημαντικά ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς, που αγαπάμε την ειρήνη.
Η πιθανότητα Homo sapiens αυτοκτονία - αυτοκτονία ειδών - είναι τώρα μεγαλύτερη από ποτέ σύμφωνα με τους επιστήμονες που έθεσαν το «Doomsday Clock" Είναι σαν να στέκουμε στην άκρη του Γκραν Κάνυον, αλλά, αντί για ένα ποτάμι με νερό κάτω, βλέπουμε ένα ποτάμι φωτιάς. Ναι, κόλαση στη Γη. Είναι τόσο τρομακτικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στρέφουν το κεφάλι τους μακριά και κοιτάζουν αλλού. Δεν θέλουν να δουν τη φωτιά στην οποία πρόκειται να πέσουμε. Υπό αυτήν την έννοια, αυτά τα κεριά θα μπορούσαν να συμβολίσουν τις πυρκαγιές που θα έκαιγαν σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Δυστυχώς, οι κοινωνικά υπεύθυνοι άνθρωποι όπως ο Γκορμπατσόφ είναι σπάνιοι μεταξύ των ελίτ πολιτικών. Οι περισσότεροι από εσάς που στέκεστε εδώ μαζί μου το γνωρίζετε ήδη επειδή έχετε αγωνιστεί με τη διοίκηση του πρωθυπουργού Abe Shinzo για να σταματήσετε την κατασκευή του επόμενου μαξιλαριού για αμερικανούς δολοφόνους, τη νέα κατασκευή βάσης Henoko. Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο τα είδη μας μπορούν να επιβιώσουν και να έχουν ένα αξιοπρεπές μέλλον είναι εάν εμείς οι άνθρωποι σηκωθούμε και σταματήσουμε την τρέλα, ειδικά σταματώντας τους τρελούς ανθρώπους όπως ο Άμπε, και ειδικά ο Τραμπ, που συνεχώς μας ωθούν προς τον πόλεμο. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε δημοκρατία - τη δύναμη του λαού.
Αυτά τα κεριά μας θυμίζουν επίσης την πιθανότητα επανάστασης, όπως η επανάσταση των κεριών της Νότιας Κορέας. Αλλά αντί για μια επανάσταση σε μια χώρα, εμείς World BEYOND War οραματιστείτε μια παγκόσμια επανάσταση που στοχεύει σε έναν στόχο - να σταματήσει η συνήθεια του πολέμου, ακριβώς όπως είπε ο Μπέρραντ Ράσελ. Μπορεί να ακούγεται αδύνατο, αλλά όπως τραγούδησε ο Τζον Λένον, «Μπορεί να πεις ότι είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος».
Εμείς που στέκουμε εδώ δεν έχουμε ξεχάσει τι συνέβη πριν από 75 χρόνια στις 6 και 9 Αυγούστου. Δεν έχουμε ξεχάσει τον πόλεμο του Ειρηνικού και πολλούς άλλους πρόσφατους μεγάλους πολέμους, οι περισσότεροι από τους οποίους προκλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα πάρουμε τώρα ένα λεπτό από τη ζωή μας για μια στιγμή σιωπής για να θυμηθούμε τι Hibakusha μας είπε, και να κάνουμε μια δέσμευση στις καρδιές μας, να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα να ξεπεράσει τον πόλεμο.
