Чаму Ален Даллес забіў Кэнэдзі

На сённяшні дзень у адносінах да таго, што здарылася з Джонам і Робертам Кенэдзі, няма амаль столькіх рознагалоссяў, колькі вы маглі б паверыць у асноўныя карпарацыі сувязі. Хоць кожны даследчык і аўтар вылучае розныя падрабязнасці, сярод Джыма Дугласа, скажам, няма сур'ёзных рознагалоссяў. JFK і Unspeakable, Говарда Ханта смерць прызнанне, і новы Дэвід Талбот д'ябальская шахматная.

Джон Шварц кажа д'ябальская шахматная пацвярджае, што "вашы самыя цёмныя падазрэнні наконт таго, як працуе свет, верагодна, недаацэнены. Так, існуе аморфная група неабраных юрыстаў-карпаратываў, банкіраў, выведнікаў і вайскоўцаў, якія ўтвараюць амерыканца "стан глыбокага, "устанаўліваючы рэальныя абмежаванні для рэдкіх палітыкаў, якія калі-небудзь спрабуюць выйсці са строю".

Для тых з нас, хто ўжо быў у гэтым перакананы, кніга Талбота па-ранейшаму застаецца адной з лепшых, якую я бачыў у братоў Далесаў, і адной з лепшых, якую я бачыў у выпадку забойства Джона Кенэдзі. Я думаю, што ён адрозніваецца ад кнігі Дугласа не столькі сведчаннямі, якія ён мае, альбо высновамі, якія ён робіць, колькі дадатковай матывацыяй да злачынства.

JFK і Unspeakable адлюстроўвае Кенэдзі, які перашкаджае гвалту, які Ален Далес і банда хацелі ўчыніць за мяжой. Ён не будзе змагацца з Кубай, Савецкім Саюзам, В'етнамам, Усходняй Германіяй і незалежніцкімі рухамі ў Афрыцы. Ён хацеў раззбраення і міру. Ён размаўляў у супрацоўніцтве з Хрушчовым, як гэта спрабаваў Эйзенхаўэр да сабатажу U2. ЦРУ скідала ўрады ў Іране, Гватэмале, Конга, В'етнаме і ва ўсім свеце. Кенэдзі перашкаджаў.

д'ябальская шахматная акрамя таго, Кенэдзі адлюстроўвае сябе як свайго роду лідэра, якога ЦРУ звыкла скідаць у тых замежных сталіцах. Кенэдзі стварыў ворагаў банкіраў і прамыслоўцаў. Ён працаваў, каб скараціць прыбытак ад нафты, закрыўшы прабелы ў падатках, у тым ліку "дапаможнік па зніжэнні нафты". Ён дазваляў палітычным левым у Італіі ўдзельнічаць ва ўладзе, абураючы крайніх правых у Італіі, ЗША і ЦРУ. Ён агрэсіўна ішоў на пераслед сталічных карпарацый і прадухіляў іх падаражанне. Падобныя паводзіны могуць зрынуць вас, калі вы жывяце ў адной з тых краін, у якой знаходзіцца амбасада ЗША.

Так, Кэнэдзі хацеў ліквідаваць альбо рэзка аслабляць і перайменаваць ЦРУ. Так, ён выкінуў Даллеса і некаторыя з яго банды з дзвярэй. Так, ён адмовіўся пачаць III сусветную вайну над Кубай ці Берлінам ці што-небудзь яшчэ. Так, у яго былі генералы і цёплыя супраць яго, але ён таксама супраць яго.

Вядома, "палітыкі, якія калі-небудзь спрабуюць выйсці са строю", цяпер, як і тады, але больш эфектыўна зараз, працуюць у першую чаргу СМІ. Калі СМІ могуць іх спыніць альбо спыніць які-небудзь іншы манеўр (забойства персанажа, шантаж, адцягненне ўвагі, адхіленне ад улады), тады гвалт не патрабуецца.

Тое, што Кенэдзі нагадваў мэта дзяржаўнага перавароту, а не проста ахоўніка іншых мэтаў, было б дрэннай навіной для кагосьці накшталт сенатара Берні Сандэрса, калі б ён калі-небудзь прайшоў міма сродкаў масавай інфармацыі, "супердэлегатаў" і распродажаў, каб сур'ёзна пагражаць узяць Белы дом. Кандыдат, які ў значнай ступені прымае баявую машыну і падобны на Кенэдзі зусім не па пытаннях міру, але які прымае Уол-стрыт з запалам, якога ён заслугоўвае, мог бы паставіць сябе гэтак жа ў перасеку глыбокай дзяржавы, як і Джэрэмі Корбін, які бярэ на сябе і капітал, і забойствы.

Расказы пра эскапады Алена Далеса і пра дзясятак і больш партнёраў па злачынствах, імёны якіх узнікаюць побач з дзесяцігоддзем за дзесяцігоддзем, ілюструюць сілу пастаяннай плутакратыі, але і сілу асобных асоб фарміраваць яе. Што рабіць, калі Ален Далес, Уінстан Чэрчыль і іншыя падобныя на іх не працавалі над пачаткам халоднай вайны яшчэ да таго, як Другая сусветная вайна скончылася? Што рабіць, калі Даллес не супрацоўнічаў з нацыстамі, а амерыканскія вайскоўцы не набіралі і не ўвозілі так шмат іх у свае шэрагі? Што рабіць, калі Далес не працаваў, каб схаваць інфармацыю пра Халакост, пакуль ён працягваўся? Што рабіць, калі Даллес не здрадзіў Рузвельту і Расіі заключыць асобны мір з Германіяй у Італіі? Што рабіць, калі Даллес не пачаў адразу сабатаваць дэмакратыю ў Еўропе і пашыраць магчымасці былых нацыстаў у Германіі? Што, калі Даллес не ператварыў ЦРУ ў сакрэтную бяспраўную армію і эскадрон смерці? Што рабіць, калі Даллес не працаваў над тым, каб пакласці канец іранскай дэмакратыі альбо Гватэмале? Што рабіць, калі ЦРУ Далеса не распрацавала катаванні, эксперыменты і забойствы як звычайную палітыку? Што, калі Эйзенхаўэру дазволілі пагаварыць з Хрушчовым? Што, калі Даллес не паспрабаваў зрынуць прэзідэнта Францыі? Што рабіць, калі б Далес быў "правераны" альбо "збалансаваны" з боку сродкаў масавай інфармацыі, Кангрэса ці судоў?

Гэта больш жорсткія пытанні, чым "А што, калі б не было Лі Харві Освальда?" Адказ на гэта: "Быў бы яшчэ адзін хлопец, вельмі падобны, які б служыў той самай мэты, як і раней у замаху на JFK у Чыкага. Але "Што, калі б не было Алена Далеса?" стаіць досыць вялікім, каб прапанаваць магчымы адказ, што нам усім будзе лепш, менш мілітарызаваны, менш сакрэтны і менш ксенафобскі. І гэта сведчыць аб тым, што глыбінны стан не аднастайны і не спыняемы. Магутная гісторыя Талбота - гэта ўклад у намаганні па яе спыненні.

Я спадзяюся, што Талбот распавядзе пра сваю кнігу ў Вірджыніі, пасля чаго можа перастаць казаць, што Уільямсбург і "ферма" ЦРУ знаходзяцца ў "Паўночнай Вірджыніі" Ці не хапіла Паўночнай Вірджыніі, каб без гэтага саромецца?