Nagoya-burgers onthou Truman se gruweldade

Deur Joseph Essertier, World BEYOND War, Augustus 18, 2020

Op Saterdag 8/8/2020 het burgers van Nagoya en aktiviste van Japan vir 'n World BEYOND War vergader vir 'n "Kerslig-aksie" ter herdenking van die Amerikaanse Amerikaanse bomaanval op Hiroshima en Nagasaki in 1945. Altesaam was daar ongeveer 40 mense wat die somerhitte daardie dag dapper was om op 'n straathoek in Sakae, die sentrale inkopiedistrik van Nagoya, te midde van die SARS-CoV-2-krisis te gaan staan ​​om 'n politieke uitspraak te lewer oor 'n gruweldade wat in Augustus 1945 gepleeg is, en oor die toekoms van ons spesie Homo sapiens. Ons het dit gedoen as Nagoya se bydrae tot die "Peace Wave" wat tussen 6 en 9 Augustus oor die hele wêreld beweeg het. As deel van die Vredesgolf het mense in honderde stede bymekaargekom om die huidige probleem van die mensdom te onderbreek en te besin.

Gelei deur Bully Nation Number One, gaan 'n aantal lande voort met die patologiese ontwikkeling en die opstel van steeds dodeliker kernbomme, selfs vandag, 75 jaar nadat Harry S. Truman eintlik twee daarvan in die groot stede in Japan laat val het. Die volgende is my kort verslag oor wat ons daardie dag gedoen het.

Eerstens bedank ek mense dat hulle vergader het te midde van die hoë hitte en humiditeit, wanneer die risiko bestaan ​​dat hulle deur SARS-CoV-2 besmet sal word. 'N Paar dae voor ons kersligaksie is 'n noodtoestand in Aichi Prefecture verklaar, 'n provinsie wat Nagoya, die vierde grootste stad van Japan, insluit. Nietemin het baie van ons tot die gevolgtrekking gekom dat die leer van die vorige foute van die mensdom en die vermindering van die kanse op kernoorlog 'n hoër prioriteit was as om infeksie te vermy, en ons aanvaar die risiko vir ons eie gesondheid.

Na my inleidende toespraak (sien hieronder), het ons 1 minuut stilte stilgehou om diegene te onthou wie se lewens verkort is as gevolg van die geweld van Truman op 6 Augustus in Hiroshima en die 9de Augustus in Nagasaki, dit wil sê die lewens van die Hibakusha (A-bom-slagoffers). Baie van ons het dit persoonlik geken Hibakusha of een keer met a gepraat Hibakusha, en onthou nog steeds hul gesigte en hul ontroerende woorde.

Om almal, ook 'n paar verbygangers wat stop om te kyk wat ons doen en luister, bewus te maak dat ons optrede op hierdie warm, vogtige dag deel was van die Peace Wave, was een van ons prioriteite, en ons gebruik 'n draagbare digitale projektor om video te wys op 'n wit skerm wat ons self gemaak het. Dit was nie die eerste keer dat ons 'n video op 'n sypaadjie in Nagoya gewys het nie - 'n doeltreffende manier om voetgangers en bestuurders se aandag te trek.

Een gereelde deelnemer aan ons straatoptogte, of 'standpunte' soos dit in die Japannese verwys word (die Engelse woord geleen), het sy fluit gespeel en help om die plegtige bui te skep wat ons nodig gehad het. Hoe begryp 'n mens die gevoel van die verbranding van kinders in houtskool, die sig van monsteragtige siele wat in 'n straat afstorm met vel wat aan hul arms en hande hang, of die herinnering aan 'n persoon wie se skaduwee permanent in beton geëtsteer is deur die verblindende flits van die bom?

Meneer Kambe, die man wat vriendelik ingestem het om my tydelik as die koördineerder van Japan te vervang vir 'n World BEYOND War, het op sy kitaar gespeel terwyl 'n vrou 'n liedjie oor die huis gesing het, wat ons herinner aan die honderde duisende wat hul huise verloor het as gevolg van net die twee bomme, om nie te praat van die miljoene wat dakloos geraak het as gevolg van die vyftienjarige oorlog nie. 1931-45). Hierdie duo dra gereeld by tot konserte teen nuwe basisse in Okinawa; en streel, genees en inspireer sowel beginners as ervare aktiviste, sing liedjies met boodskappe van internasionalistiese solidariteit en 'n toewyding tot wêreldvrede.

KONDO Makoto, professor emeritus van die Gifu-universiteit en 'n geleerde van die staatsreg, het ons vertel van die betekenis van artikel 9 in die Grondwet van Japan. Hy het opgemerk dat die “vredeswetgewing” van Japan gedeeltelik die gevolg was van die bomaanval op Hiroshima en Nagasaki, en gewaarsku dat die volgende keer dat die mensdom 'n wêreldoorlog voer, dit die uitwissing van ons spesie kan beteken.

Die digter ISAMU (wie se naam altyd in alle doppe geskryf is) het 'n anti-oorlogse gedig voorgehou wat hy geskryf het. Dit staan ​​onder die titel “Origami: Bid vir vrede” (Origami: Heiwa wo inotte). Ek sal dit nie probeer vertaal nie, maar dit begin met 'n gevoel van woede en verwarring: 'Waarom doen hulle dit? Waarom maak hulle so iets? Waarom maak hulle missiele? Waarom lanseer hulle missiele? ” Dit dui daarop dat ons ons tyd en energie spandeer om pret te hê in plaas daarvan om mekaar aan te val. Dit vereis dat ons dink. En dit eindig deur te vra hoeveel lekkerder dit sou wees as ons al die geld spandeer wat in wapenbegrotings vasgebind is op kos, en as almal gaan sit en saam etes geniet. Met die vars insig van 'n kind maak hierdie indrukwekkende gedig, voel ek, ons oë oop vir die ooglopende onnoselheid van oorlog in die algemeen en van nukes in die besonder.

Mnr. Kambe het 'n lied gesing wat oorlog deeglik verwerp. Een van die kernboodskappe daarvan is dat ons, ongeag wat hulle vir ons sê, nie sal deelneem aan die bloedvergieting nie. Mev. Nimura is in die agtergrond in die swart hemp met 'n handgemaakte origami papierkraan. Papierkrane word dikwels gebruik om die aanvalle op Hiroshima en Nagasaki te onthou, en is 'n beroep op ons almal om ywerig te werk vir vrede in watter hoedanigheid ons ook al kan. Na my mening moet ons Amerikaners, veral as burgers van die dader, veral let op hierdie papierkrane en let op hierdie eis om 'n opregte poging aan te wend, sodat ons die wonde wat deur ons regering se oorloë veroorsaak word, kan genees en veiligheid vir toekomstige geslagte kan opbou. . Alhoewel Mev. Nimura nie op hierdie dag gepraat het nie, het sy haar tyd, energie, idees en kreatiwiteit ruimhartig met ons gedeel. Weer eens was ek ontroer deur haar opregte toewyding aan die oorsaak van vrede en deur haar diepe begrip van die werk van 'n organiseerder, dit wil sê hoe 'n mens eintlik vrede wil opbou.

Mev Minemura, 'n verteenwoordiger van die Aichi Chapter van Gensuikyo, het ons 'n toespraak gelewer. Soos sy al gesê het, was dit haar eerste keer om deel te neem aan 'n Candlelight Action-geleentheid wat deur Japan gereël is vir 'n World BEYOND War. Sy het gesê dat sy gelukkig is om hierdie warm byeenkoms te ervaar en ons passie te voel. Gensuikyo werk al dekades lank om kernwapens af te skaf. Sy het die belangrikheid van die Vredesgolf teen kernkragte en vir vrede verduidelik, en dat hierdie twee bomme in 1945 armoede en diskriminasie onder tallose mense in hierdie twee stede, Hiroshima en Nagasaki, vererger het en probleme vir die nasate van Hibakusha.

Daardie dag, uit besorgdheid oor die gesondheid en veiligheid van die deelnemers, was ons byeenkoms relatief kort, maar ek sal die vrymoedigheid neem om hier by te voeg dat tienduisende Koreane ook dood is, en ons kan seker wees dat daar mense is ly selfs in Noord- en Suid-Korea vandag, net soos in Japan. Hulle kan trouens meer ly, aangesien die herdenking van wat met die Koreane in die twee stede gebeur het, jare en dekades uitgestel is. En Gensuikyo het erkende Koreane, wat slagoffers was van sowel Amerikaanse as Japanese geweld. Hulle is uitgebuit deur die kolonialisme en is beseer deur die geweld van die Ryk van Japan.

Op 'n warm dag van Augustus 2019 in 'n ouditorium in Nagasaki, byvoorbeeld, 'n Koreaan Hibakusha het 'n ontroerende, traan-gevulde toespraak voor duisende mense gelewer. Dit was op uitnodiging van Gensuikyo, soos ek dit verstaan. Ek was daar in die groot saal in Nagasaki, en was ontroerd deur sy toespraak, terwyl hy voorbeelde gegee het van hoe soveel Koreane wat na hul vaderland teruggekeer het, in stilte moes swaarkry, en ons vertel het wat dit vir mense beteken het vir 'n paar dekades , om geen amptelike erkenning of steun van hul regering of van die regering van Japan te ontvang nie. Die wonde was nog steeds baie vars vir hom daardie dag, 74 jaar nadat die bomme op hierdie Japannese stede neergeslaan is, wat hom beseer en ander Koreane vermoor het, bondgenote van die VSA destyds. Baie Koreane is as dwangarbeiders na Japan gebring en hul reste word steeds weer gerepatrieer. (Daar is byvoorbeeld 'n kort, ontroerende video hierby ingesluit artikel in die Asia-Pacific Journal: Japan Focus).

Na afloop van hierdie gebeurtenis wat 'n bietjie minder as 'n uur duur, lei mnr. Kambe ons in die sing “Ons sal oorwin.” Almal het die kers wat hulle hou van lug tot kant geswaai na die ritme van die musiek. Alhoewel my hart aan die begin van die geleentheid swaar was, was dit bemoedigend om soveel mense te sien, selfs 'n paar verbygangers wat aan die begin stilgehou het, gekyk en geluister en deelgeneem het, om aktief tyd uit hul besige lewens te neem op 'n warm dag van 'n stresvolle somer, om te onthou wat gebeur het en nadink oor die noodsaaklikheid om kernwapens af te skaf en oorlog.

Hierna volg die toespraak wat ek oorspronklik wou lewer - op die dag waarop ek dit in belang van tyd verkort het - met die oorspronklike Japannese en my Engelse “vertaling”. (En die Engelse vertaling is uit 'n vroeëre konsep, so dit verskil effens van die Japannese toespraak).

Joseph Essertier ter viering van die 75ste herdenking van die bomaanval op Hiroshima en Nagasaki, 8 Augustus 2020, Sakae, Nagoya City, Japan
哲学 者 と 反 戦 活動家 の バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル は 1959 年 に 核 軍 縮 キ ャ ン ペ ー ン (CND) の 演説 を 行 っ た 時 に, 次 の よ う に 述 べ て い ま す 」忘 れ な い で く だ さ い. 戦 争 の 習慣 を 止 め る こ と が で き な い 限 り, 科学 者 と 技術 者 は ど ん ど ん 酷 い テ ク ノ ロ ジ ー を 発 明 し 続 け ま す. 生物 兵器 戦 争, 化学 兵器 戦 争, 現在 の も の よ り も 破 壊 力 の あ る 水 爆 を 開 発 す る こ と に な る で し ょ う. こ の 人間 の 相互 破 壊 性 (殺 し 合 う 癖) を 終了 さ せ る 方法 を 見 つ け ら れ な い 限 り, 人類 の 未来 に は, ほ と ん ど 希望 は あ り ま せ ん. ほ と ん ど あ り ま せ ん. 我 々 は 新 し い 考 え 方 と 新 し い 感 じ 方 が 必要 で す.

こ の 日, 私 た ち は, 米 軍 が XNUMX 年前 に 広 島 と 長崎 で 日本人, 韓国 人, そ の 他 の 人 々 に 対 し て 行 っ た 残虐 行為 を 思 い 出 す た め に, 一 緒 に こ こ で ス タ ン デ ィ ン グ し て い ま す. 私 た ちは こ う い う の を 「キ ャ ン ド ル ラ イ ト · ア ク シ ョ ン」 と 呼 ん で い ま す. こ れ は, XNUMX 日 か ら XNUMX 日 の 間 に 世界 の 各地 で 行 わ れ る 」ピ ー ス · ウ ェ ー ブ」 (平和 の 波) の 一部 で す.

キ ャ ン ド ル は 死者 を 偲 ぶ た め に よ く 使 わ れ ま す が, 私 た ち が 手 に し て い る こ の キ ャ ン ド ル は, た っ た 2 つ の 爆 弾 に よ っ て 消 え た 数十 万人 の 命 を 象 徴 し て い る の で す! 数十 万人 の 心 の 中 の 炎 は, 原 爆 死者 た ち の 未来 の 社会 改革 運動, 彼 ら の 未来 の 仕事 や 社会 へ の 貢献, 未来 の 愛, 様 々 な 美 し い 未来 の 計画 を 含 ん で い た に 違 い あ り ま せ ん. ア メ リ カ 人, 特 に ハ リ ー · S · ト ル ー マ ン 大 統領 は, 恐 ろ し い ほ ど 非人道 的 で 不必要 な 方法 で, 彼 ら の 人生 を 終 わ ら せ て し ま っ た の で す か ら, 彼 ら は そ の 未来 の 幸 せ を 味 わ う こ と は で き な く な っ たで し ょ う.

ま た, 生 き 残 っ た 何 百万 人 も の 日本人 や 朝鮮 人, 特 に 被 爆 者 の 命 も 忘 れ て は な り ま せ ん. 被 爆 者 に つ い て 少 し 勉強 し た 私 た ち は, 彼 ら の 多 く が 不健康 に 苦 し ん で い た こ と を 知 って い ま す. そ し て, 2020 年 の 今日, 彼 ら は PTSV に よ る 精神 的 苦痛 を 受 け て い た に 違 い な い こ と を 私 た ち は 知 っ て い ま す. 被 爆 者 だ け で は な く て, 大 切 な 家族 や 友人 を 失 っ た 何 百万人 も の 日本人 や 韓国 人 も い ま し た.

な ぜ ア メ リ カ 人 は こ ん な こ と を し た の か? ど う し て こ ん な こ と に な っ て し ま っ た の か? そ し て 最 も 重要 な こ と は, こ の 恐 ろ し い 暴力 か ら ど の よ う に 学 び, 再 び 起 こ ら な い よ う に を 防 ぎ, 世界 初 め て の 核 戦 争 を防 ぐ た め に は ど う す れ ば よ い の で し ょ う か. こ れ ら は, 平和 を 愛 す る 私 た ち が 直面 し て い る 重要 な 問題 の い く つ か で す.

ホ モ · サ ピ エ ン ス が 集 団 自決 す る 可能性 は, 「終末 時 計」 を 設定 し た 科学 者 に よ れ ば, こ れ ま で 以上 に 高 く な っ て い ま す. そ れ は 我 々 が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 端 に 立 っ て い る よ う な も の で す が,下 の 水 の 川 の 代 わ り に, 我 々 は 火 の 川 を 見 て い ま す. そ う, 地球 上 の 地獄 で す. 恐 ろ し い で す. ほ と ん ど の 人 は 顔 を そ っ ち に 向 か な い で, 他 の 方面 を 見 る の は 不 思議で は あ り ま せ ん ね. 彼 ら は, 私 た ち が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 日 の 川 に 落 ち よ う と し て い る こ と を 無視 し た が っ て い ま す. し か し, 今日 こ こ で 立 っ て い る 私 た ち は, 目 を 背 け ま せ ん. 私 た ち は そ の火 を 見 て, 考 え て い ま す.

こ れ ら の キ ャ ン ド ル は, 今日 の 私 に と っ て, 人類 が 核 の ホ ロ コ ー ス ト で 燃 え て し ま う, そ う い っ た イ メ ー ジ の 火 を 象 徴 し て い ま す.

残念 な が ら, ゴ ル バ チ ョ フ の よ う な 責任 を 持 っ て い る 人 は, エ リ ー ト 政治家 の 間 で は 稀 な 存在 で す. 今日, 私 と 一 緒 に こ こ に 立 っ て い る 皆 さ ん の ほ と ん ど は, す で に こ の こ と を 知 っ て い ま す.な ぜ な ら, 皆 さ ん は 安 倍 政 権 下 で, ア メ リ カ 人 殺 し 屋 の 次 の 発 射 台 で あ る 辺 野 古 新 基地 建設 を 阻止 す る た め に 頑 張 っ て き た か ら で す. 私 た ち ホ モ サ ピ エ ン ス の 種 が 生 き 残 り, 我 々 の 子孫 が ノ ビ ノ ビ す る, ま と もな 未来 を 手 に 入 れ る 唯一 の 方法 は, 私 た ち 民衆 が 立 ち 上 が っ て 狂 気 を 止 め る こ と だ と い う こ と を, こ こ で 立 っ て い ら っ し ゃ る 皆 さ ま も 知 っ て い る と 思 い ま す. 特 に, 安 倍 総 理 の よ う な 狂 っ た 人 々 , 特 に 戦 争 へ と 私 た ち を 突 き 動 か し 続 け る オ バ マ や ト ラ ン プ の よ う な 人 々 の 暴力 を 止 め な け れ ば な り ま せ ん. 言 い 換 え れ ば, 私 た ち は 民主主義 (民衆 の 力) を 必要 と し て い る の で す.

こ れ ら の キ ャ ン ド ル は ま た, 韓国 の 「ろ う そ く 革命」 の よ う な 革命 の 可能性 を 思 い 出 さ せ て く れ ま す. し か し, 私 た ち ワ ー ル ド · ビ ヨ ン ド · ウ ォ ー は, 一 国 で の 革命 で は な く, バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル が言 っ た よ う に, 戦 争 の 習慣 を 止 め る と い う 一 つ の 目標 を 目 指 し た 世界 的 な 革命 を 考 え て い ま す. そ れ は 不可能 に 聞 こ え る か も し れ ま せ ん が, ジ ョ ン · レ ノ ン が 歌 っ た よ う に, 「私 は 夢想家 だ と 言 わ れ て も, 私 だ け で は な い と 答 え ま す 」.

私 た ち は 75 年前 の 8 月 6 日 と 9 日 に 起 こ っ た こ と を 忘 れ て は い ま せ ん. 我 々 は 太平洋 戦 争 を 忘 れ て い ま せ ん し, 最近 の 多 く の 大 き な 戦 争 (だ い た い イ ジ メ の 米 軍 が か か わ る戦 争) も 忘 れ て い ま せ ん. 私 た ち は 今, 人生 の 中 か ら 一 分 間 の 沈 黙 の 時間 を と り, 被 爆 者 が 私 た ち に 語 っ た こ と を 思 い 出 し て, 人類 が 戦 争 を 乗 り 越 え ら れ る よ う に, 心 の中 で 誓 い を 立 て よ う で は あ り ま せ ん か.

As Bertrand Russell in 1959 gesê vir die Veldtog vir Nucleaire Ontwapening (CND), 'U moet onthou dat, tensy ons die gewoonte van oorlog kan stop, wetenskaplike vaardighede slegter en slegter dinge sal uitvind. U sal bakteriologiese oorlog, chemiese oorlog hê, en H-bomme sal vernietigender wees as dié wat ons nou het. En daar is baie min hoop, baie min hoop, vir die toekoms van die menslike geslag, tensy ons daarin slaag om 'n manier te vind om 'n einde aan hierdie onderlinge vernietiging te maak ... Ons het nuwe denkwyses en nuwe maniere van voel nodig. '

Op hierdie dag, 8 Augustus, staan ​​ons hier saam om die gruweldade te onthou wat die Amerikaanse weermag 75 jaar gelede teen Hirosjima en Nagasaki teen Japanners, Koreane en ander gepleeg het. Ons noem ons optrede vandag 'n "kersligaksie." Dit is deel van 'n “Peace Wave” wat tussen die 6de en die 9de oor die hele wêreld stroom.

Kerse word gereeld gebruik om die dooies te onthou, en hierdie kerse wat ons in ons hande hou, simboliseer die honderde duisende lewens wat deur net twee bomme geblus is! Die brandende vlamme in die harte van daardie honderdduisende mense - dink aan 10 bofbalstadions vol mense - moes die toekomstige veldtogte vir sosiale geregtigheid, die toekomstige werk en bydraes tot die samelewing, die toekomstige liefde wat hulle sou uitdruk en verskillende pragtige toekomsplanne insluit. Hulle sou nooit van daardie toekomstige geluk smaak nie, omdat Amerikaners, veral president Harry S. Truman, hul lewens op 'n vreesaanjaende en onmenslike en sinnelose manier beëindig het.

'N Mens moet ook nie die lewens vergeet van die miljoene Japannese en Koreane wat oorleef het nie, veral die Hibakusha. Ons wat 'n bietjie oor die Hibakusha weet dat baie van hulle swak gesondheid gely het. En vandag, in 2020, weet ons dat hulle geestelike lyding aan PTSV moes ondergaan het. Verby die Hibakusha, daar was die miljoene Japanners en Koreane wat kosbare familie en vriende verloor het.

Waarom het Amerikaners dit gedoen? Hoe het dit gebeur? En die belangrikste, hoe kan ons uit hierdie gruwelike geweld leer, voorkom dat dit weer gebeur en die wêreld se eerste kernoorlog voorkom? Dit is enkele van die belangrike vrae waarmee ons, wat vrede hou, te kampe het.

Die kans van Homo sapiens die doodmaak van homself — selfmoord — is nou groter as ooit volgens die wetenskaplikes wat die “Doomsday Clock. " Dit is asof ons aan die rand van die Grand Canyon staan, maar in plaas van 'n rivier onderaan, sien ons 'n rivier van vuur. Ja, hel op aarde. Dit is so vreesaanjaend. Geen wonder die meeste mense draai hul koppe weg en kyk elders nie. Hulle wil nie die vuur waarin ons almal gaan val, sien nie. In hierdie sin sou hierdie kerse die brande wat sou brand in 'n kernkloof, simboliseer.

Ongelukkig is sosiaal-verantwoordelike mense soos Gorbatsjof skaars onder elite-politici. Die meeste van u wat vandag hier by my staan, weet dit reeds omdat u met die administrasie van premier Abe Shinzo gesukkel het om die konstruksie van die volgende lanseerplek vir Amerikaanse moordenaars, die nuwe Henoko-basiskonstruksie, te stop. Ek dink almal hier weet dat die enigste manier waarop ons spesie kan oorleef en 'n ordentlike toekoms kan hê, is as ons die mense opstaan ​​en die waansin stop, spesifiek deur die gekke mense soos Abe te stop, en veral Trump, wat ons aanhou om oorlog toe te stuur. Met ander woorde, ons het demokrasie nodig - die mag van die mense.

Hierdie kerse herinner ons ook aan die moontlikheid van 'n rewolusie, soos die kersligrevolusie van Suid-Korea. Maar in plaas van 'n rewolusie in een land, doen ons World BEYOND War dink aan 'n wêreldwye rewolusie wat op een doel gerig is - om die gewoonte van oorlog te stop, presies soos Bertrand Russell gesê het ons moet doen. Dit klink miskien onmoontlik, maar soos John Lennon gesing het, "U mag sê dat ek 'n dromer is, maar ek is nie die enigste nie."

Ons wat hier staan, het nie vergeet wat 75 jaar gelede op 6 en 9 Augustus gebeur het nie. Ons het nie die Stille Oseaanoorlog en baie ander onlangse groot oorloë vergeet nie, waarvan die meeste deur die Verenigde State veroorsaak is. Ons neem nou een minuut uit ons lewens vir 'n oomblik van stilte om te onthou wat die Hibakusha vir ons gesê, en om 'n verbintenis in ons harte te maak, om die mensdom te help om oorlog te voer.